Dzieje Parafii

Dzieje parafii rzymskokatolickiej w Lubaczowie

 

        Początki parafii rzymskokatolickiej w Lubaczowie sięgają czasów króla Kazimierza Wielkiego. Pierwsza wzmianka o miejscowym kościele pw. Św. Trójcy, Najświętszej Marii Panny i św. Stanisława BM pochodzi z 1388 r. Parafię uposażył książę mazowiecki i bełski Ziemowit IV. Parafia należała do diecezji przemyskiej, od 1785 r. i była siedzibą dekanatu lubaczowskiego.  W 1787 r. została włączona do archidiecezji lwowskiej. W XVI w. istniały przy parafii bractwa: św. Anny i Różańcowe. Na początku XVII w. zbudowano w Lubaczowie kolejny kościół drewniany, który w 1619 r. poświęcił biskup przemyski Stanisław Sieciński. Kościół ten spłonął w 1655 r., ale już wkrótce został odbudowany. Jego wygląd jest znany z protokołu wizytacji kanonicznej biskupa Wacława Hieronima Sierakowskiego z 1744 r. Kościół ten istniał do poł. XVIII w.

W 1754 r. bp Sierakowski postanowił wraz ze starostą lubaczowskim Jerzym Mniszchem wznieść nowy kościół drewniany. Kościół ten, według inwentarza z ok. 1820 r., był budowlą jednonawową, krytą dachem gontowym, z wieżą (sygnaturką) oraz przylegającymi do prezbiterium zakrystią i skarbcem. Wewnątrz świątyni było pięć rzeźbionych, złoconych i polichromowanych ołtarzy, ambona i chrzcielnica. Parafia w 1832 r. liczyła 3489 wiernych.

Po koniec XIX w. postanowiono wznieść w Lubaczowie nową, murowaną świątynię. Jej projekt wykonał architekt lwowski Jan Lewiński. Budowę kościoła, w stylu neoromańskim i neogotyckim, rozpoczęto w 1898 r., a 27 sierpnia 1899 r. konsekrował go bp pomocniczy lwowski Józef Weber. W 1904 r. umieszczono w prezbiterium nastawę ołtarza głównego, w stylu neogotyckim, dłuta rzeźbiarza przemyskiego Ferdynanda Majerskiego i nastawy boczne, które wykonał rzeźbiarz F. Wołoszyński z Kańczugi. We wnętrzu świątyni znalazły się także najcenniejsze obiekty z dawnego kościoła: obrazy – św. Anny, Matki Boskiej Lubaczowskiej i Jezusa Milatyńskiego, a także Grupa Ukrzyżowania (rzeźby: Pana Jezusa, Maryi i Jana Ap.), ambona i paramenty liturgiczne.

W 1944 r. cześć archidiecezji lwowskiej znalazła się w nowych granicach Polski. Na skutek tego Lubaczów został stolicą Administratury Apostolskiej („Archidiecezji w Lubaczowie”), a kościół parafialny – prokatedrą. 13 sierpnia 1946 r. zamieszkał w Lubaczowie metropolita lwowski abp Eugeniusz Baziak.

 

KONKATEDRA Przewodnik dla pielgrzymów