Chrzest, Spowiedź, Chorzy

CHRZEST

 

Zasady dotyczące udzielania sakramentu chrztu św. w Parafii pw. św. Stanisława BM w Lubaczowie:

 

Sakramentu Chrztu Świętego udzielamy w każdą niedzielę miesiąca podczas Mszy Świętej o godz. 13.00.

W niebezpieczeństwie choroby dziecka (lub z innego BARDZO WAŻNEGO powodu) w innym czasie, po wcześniejszym uzgodnieniu w kancelarii parafialnej.

Przy zgłoszeniu chrztu dziecka w kancelarii parafialnej należy przedstawić następujące dokumenty:

o    akt urodzenia dziecka z USC; ( tłumaczenie dokumentu, gdy akt urodzenia jest w języku obcym)

o    akt ślubu kościelnego rodziców – jeżeli ślub zawierali w innej parafii;

o    w przypadku, gdy dziecko jest spoza naszej parafii, wymagane jest pisemne pozwolenie od własnego proboszcza (dotyczy to także dzieci urodzonych i zamieszkałych za granicą);

o    W przypadku gdy rodzice nie mają ślubu kościelnego podpisują w kancelarii oświadczenie:

“OŚWIADCZENIE RODZICÓW I CHRZESTNYCH W SPRAWIE WYCHOWANIA KATOLICKIEGO DZIECKA,  GDY RODZICE NIE SĄ ZWIĄZANI MAŁŻEŃSTWEM SAKRAMENTALNYM”

 

Rodzicami chrzestnymi dziecka mogą być:

o    wierzący i praktykujący katolicy po ukończeniu 16 roku życia

o    bierzmowani

o    małżonkowie po zawarciu ślubu kościelnego

Rodzice Chrzestni, którzy mieszkają w innej parafii winni dostarczyć przed chrztem dziecka zaświadczenie ze swojej parafii, że są godni zaszczytu bycia rodzicem chrzestnym.

_______________________________________________________________________________________________________________

SPOWIEDŹ

W naszej parafii możemy skorzystać z tego sakramentu:

  • przed każdą Mszą św. (około pół godziny)
  • w czasie Mszy świętej i nabożeństw,
  • podczas każdej Mszy św. pogrzebowej,
  • w każdy I piątek – przed Mszą św. poranną i wieczorną oraz w trakcie Mszy św.
  • w niedziele podczas Mszy Świętej;
  • w czasie rekolekcji wielkopostnych i przed Świętami.

Sakrament pokuty – zwany jest także sakramentem przebaczenia grzechów, nawrócenia, spowiedzi lub pojednania. W świetle wiary nie ma większego zła niż grzech i nic innego nie powoduje gorszych skutków dla samych grzeszników, dla Kościoła i dla całego świata.

Osoba chcąca dostąpić pojednania z Bogiem, musi wyznać przed kapłanem wszystkie grzechy ciężkie, których jeszcze nie wyznawała, a które przypomniała sobie po starannym zbadaniu swojego sumienia (Rachunek sumienia). Wyznanie grzechów powszednich nie jest samo w sobie koniecznym, niemniej jest przez Kościół żywo zalecane.

Do odpuszczenia grzechów zostali upoważnieni przez władzę kościelną tylko kapłani, którzy zadają penitentowi wypełnienie pewnych czynów „zadośćuczynienia” lub „pokuty”.

Skutkami duchowymi sakramentu pokuty są: pojednanie z Bogiem; pojednanie z Kościołem; darowanie kary wiecznej spowodowanej przez grzechy śmiertelne; darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechu; pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa; wzrost sił duchowych do walki, jaka musi prowadzić chrześcijan.

 

__________________________________________________________________________________________________________

Sakrament Namaszczenia chorych

Sakrament namaszczenia chorych może być udzielany osobie:

  • która poważnie zachorowała
  • która choruję od dłuższego czasu (choroba przewlekła) i jej stan znacznie się pogorszył
  • która nie ma świadomości, a znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci (np. stan agonalny)
  • która jest w stanie łaski uświęcającej (po spowiedzi*) – wyjątek stanowią osoby nieświadome, które nie mogą się wyspowiadać

* osoby żyjące w związkach niesakramentalnych, w przypadku zagrożenia życia uzyskują rozgrzeszenie i moga przyjąć ten sakrament (np. przed operacją w szpitalu)

Sakrament namaszczenia chorych ma za zadanie:

  • umocnić łaską Ducha Świętego duszę osoby chorej, która w wyniku cierpienia podupadła na duchu
  • umocnić osobę chorą na ciele (np. uzdrowienie częściowe lub całkowite), o ile przysłuży się to do zbawienia jej duszy
  • odpuścić grzechy osobie, która w wyniku choroby utraciła świadomość lub możliwość komunikacji i logicznego myślenia (np. demencja)

Wniosek, który wynika z powyższego opisu sakramentu określa jasno, że nie jest to “ostatnie namaszczenie”, którego udziela się tylko w momencie niebezpieczeństwa śmierci. Namaszczenie chorych jest sakramentem “umacnającym” człowieka wierzącego, który choruje na ciele i w skutek tego cierpienia zaczyna podupadać również na duszy. Oczywiście może zdarzyć się sytuacja nagłego zgrożenia życia i wtedy ten sakrament jest jak najbardziej potrzebny.

W przypadku wezwanie kapłana do chorego, którego życie jest zagrożone, prosimy bezzwłocznie kontaktować się telefonicznie lub osobiście z duszpasterzami naszej parafii.