Odpusty

Odpusty w parafii św. Stanisława BM:

 
– ku czci  Najświętszej Maryi Panny Łaskawej. Msza odpustowa 7 maja o godz. 17.00,
 
– ku czci św. Stanisława BM 8 maja. Suma o godz. 12.00,
 
– ku czci św. Piotra i Pawła 28 czerwca. Suma o godz. 12.00,
 
*************

 

Pierwszy Papieski Odpust Maryjny

 

           7 maja 2009 r. był ważnym wydarzeniem historycznym i społecznym w dziejach Lubaczowa. W liturgiczne wspomnienie Matki Bożej Łaskawej odbył się pierwszy odpust maryjny ustanowiony przez papieża Benedykta XVI na prośbę bp. Wacława Depo.. Abp M. Mokrzycki, metropolita lwowski, odczytał dekret Stolicy Apostolskiej z 21 kwietnia 2009 r. w którym czytamy: „Dla ożywienia pobożności i dla zbawienia dusz wiernych Penitencjaria Apostolska, na mocy władzy udzielonej jej specjalnie przez umiłowanego w Chrystusie Panu Naszym Benedykta XVI, z Opatrzności Bożej Papieża, odpowiadając na niedawno przedłożoną prośbę Czcigodnego i Drogiego Biskupa Zamojsko – Lubaczowskiego Wacława Depo, udziela hojnie ze skarbca dóbr  duchowych Kościoła odpustu zupełnego, który wszyscy i poszczególni wierni mogą uzyskać dla siebie bądź ofiarować jako wsparcie dla dusz wiernych przebywających w czyśćcu, jeśli szczerze pokutując, wyspowiadani i posileni Komunią świętą, nawiedzą pobożnie obraz Matki Bożej Łaskawej wystawiony do publicznej czci w kościele konkatedralnym w Lubaczowie i zaniosą tan do Boga następujące modlitwy według intencji Ojca Świętego: Modlitwę Pańską, Wyznanie Wiary i modlitwę do Najświętszej Maryi Panny: a. – podczas uroczystych modlitw w dniu 7. maja; b. – jeden raz w ciągu roku w czasie wybranym  przez poszczególnych wiernych; c. – ilekroć będą  uczestnikami zbiorowej pielgrzymki.”  On też przewodniczył koncelebrowanej Mszy św. odpustowej. W homilii wyraził radość, że w łączności z Stolicą Apostolską i Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej we Lwowie, może wraz z zgromadzonymi w tej świątyni oddać cześć Matce Bożej Łaskawej w Lubaczowie. Powiedział: -Dziękujemy dziś u Jej stóp za wszystkie zwycięstwa Polaków, za podźwignięcie się z niewoli, za wolność i niepodległość, za wszystko, co pozwala się nam rozwijać.(…)  Życzę, by Sanktuarium NMP Łaskawej w Lubaczowie cieszyło się wielkim kultem pielgrzymów, by otrzymywali w nim obfite łaski i błogosławieństwo Boże. O Matko Łaskawa, weź w opiekę naród cały. Niech żyje dla Twej chwały, niech rozwija się wspaniały.

Pod koniec tej Eucharystii Pasterz diecezji zamojsko – lubaczowskiej bp Wacław Depo  zawierzył wierny lud ziemi zamojsko-lubaczowski Matce Bożej Łaskawej. Metropolita lwowski abp M. Mokrzycki wręczył ordynariuszowi diecezji zamojsko – lubaczowskiej bp Wacławowi Depo perłowy Różaniec Ojca Świętego Jana Pawła Ii, który jest jedną z pamiątek po umiłowanym Ojcu Świętym. – Niech przez ten symboliczny Różaniec będzie On ciągle obecny razem z nami, tak jak był na tym miejscu z nami 2-3 czerwca 1991 r. Niech przez swoje wstawiennictwo uprasza nam łaski dla rozwoju naszego życia duchowego. – powiedział.

 

 
 
 
 
Św. Stanisław Biskup i Męczennik
Rys biograficzny.

        Jak wskazują źródła, Stanisław ze Szczepanowa (koło Bochni) był jedynym synem Wielisława i Bogny. Przyszedł na świat po trzydziestu latach małżeństwa. Nic więc dziwnego, że szczęśliwi i wdzięczni Opatrzności rodzice, postanowili poświęcić syna Bogu. Dlatego też młody Stanisław odebrał bardzo staranne wykształcenie, najpierw w gnieźnieńskiej szkole katedralnej, potem aż we Francji. Po powrocie do Polski, doskonale wykształcony kapłan szybko znalazł uznanie zarówno w oczach wiernych, jak i hierarchii kościelnej. Zasłynął jako kaznodzieja i niestrudzony misjonarz Małopolski. Pełnił różne funkcje jako współpracownik biskupa krakowskiego Lamberta i pracował w kancelarii panującego. Co prawda w tym czasie obowiązki kapelanów sprawowali zwykle cudzoziemcy, ale za panowania Bolesława Śmiałego ten stan rzeczy uległ zmianie. Stanisław ze Szczepanowa zarówno pod względem wykształcenia, jak i siły wiary był doskonale przygotowany do pełnienia takich funkcji. Nic zatem dziwnego, że po śmierci Lamberta obrany został ordynariuszem diecezji.
 
          Nowy biskup, światły i pobożny stał się doradcą księcia. Historycy uważają, że okres posługi biskupiej Stanisława należy do najświetniejszych za panowania Piastów. To jemu zawdzięczać należy sprowadzenie do Polski legatów rzymskich i organizację (od nowa) metropolii gnieźnieńskiej (było to jednym z warunków dopełnienia koronacji). Biskup Stanisław podjął wiele skutecznych działań, by w 1075 roku doszła do skutku koronacja Bolesława Śmiałego. Wspierał także powstawanie nowych i umacnianie już istniejących klasztorów benedyktyńskich, które stanowiły bardzo prężne ośrodki ewangelizacyjne.
 
          Był nie tylko hierarchą kościelnym, ale przede wszystkim duszpasterzem. Leżało mu na sercu szerzenie i umacnianie wiary chrześcijańskiej w narodzie polskim. Nawoływał do przestrzegania Bożych przykazań, do życia według zasad religijnych i moralnych, które zostawił nam Chrystus. Dla tych właśnie ideałów nie wahał się wytykać przywar nawet samemu królowi. A Bolesław Śmiały dawał wiele powodów do krytyki. Gdy to nie pomogło, Stanisław sięgnął po ekskomunikę. Zdało się to na tyle, że gdy biskup stanął w obronie zbyt surowo karanych członków spisku, król potraktował go jak najzwyklejszego poddanego i zamordował bez sądu, w kościele na Skałce. Nie wiadomo do końca, czy uczynił to własnoręcznie, czy też rękami swoich siepaczy. Faktem jest, że w bezrozumnym zaślepieniu pozbawił życia człowieka, który próbował mu pomóc nawrócić się i nadać życiu właściwy sens. Stanisław pełnił swoją posługę heroicznie, przyjął śmierć z pobudek religijnych i został męczennikiem.
 
          Straszliwy czyn królewski nie pozostał bez echa, wzbudził w całym kraju takie oburzenie, że Bolesław Śmiały już w kilka miesięcy później musiał schronić się na Węgrzech.
 
          Opinia świętości, którą cieszył się zamordowany biskup sprawiła, że już w 1088 roku nastąpiło uroczyste przeniesienie doczesnych szczątków męczennika do krakowskiej katedry, Uroczystości kanonizacyjne odbyły się w bazylice św. Franciszka z Asyżu 17 września 1253 roku. Do grona świętych włączył polskiego biskupa papież Innocenty IV. Natomiast 8 maja 1254 roku nastąpiło podniesienie relikwii męczennika w Krakowie i ogłoszenie kanonizacji w Polsce. Święty Stanisław biskup i męczennik obwołany został patronem Polski.
Jest niestrudzonym Przyjacielem z Nieba wszystkich tych, którym na sercu leży odnowa moralna i religijna narodu polskiego i którzy bezwarunkowo poświęcają się jej szerzeniu.

SWIĘTY STANISŁAWIE PATRONIE NASZ – ORĘDUJ ZA NAMI